( Geschreven door Tosca )
Me & Mack
Vrijdagavond 19:00 uur. Een licht panische aanval, wat moet ik eigenlijk allemaal meenemen? Kleinigheidje voor de jager check, Mack check. Gelukkig schoot Aad me nog even te hulp en stelde me gerust. Ik had alles in huis.
Eindelijk was het zover, wij mochten mee op jacht! Maanden geleden op de laatste trainingsavond van seizoen 2015 werden Mack en ik door de trainers van Jachthonden Delfland geselecteerd om een jachtpraktijkdag mee te maken als beloning voor de uitzonderlijke inzet en grote vorderingen. Super gaaf !
Ik was speciaal vroeg opgestaan om totaal relaxed aan te komen. Mack kwam zoals altijd bij mij in de badkamer liggen, hij was erg knuffelig dus dat moest veel goeds voorspellen. Aan het ontbijt werd ik een beetje zenuwachtig. Als dit maar goed gaat, als dat maar goed gaat, als ze maar aardig zijn, als…. als…als. Als klap op de vuurpijl begon mijn vriend mij ook nog te plagen. “Weet je wel dat hazen heel hard gaan gillen” was 1 van zijn opmerkingen. Gelukkig kon ik snel terugkeren naar rust en mij weer beseffen dat ik voor deze dag 6 jaar met Bob en 2 jaar met Mack heb getraind. Na een uurtje op mijn gemak richting Zeewolde werd ik staande gehouden. Altijd rij ik te snel, altijd valt er veel aan te merken op mijn rijstijl, maar deze keer sufte ik toch lekker met het verkeer mee bedacht ik me. Er werd mij verteld dat de schade 30km te hard was, maar dat we het houden bij een waarschuwing. This must be my lucky day!!
Aangekomen bij de keet in Zeewolde ontmoette ik mijn gezelschap voor die dag. 6 geweren, 6 voorjagers en 6 honden. Een leuke mix van een Cesky Fousek, een Flatcoated Retriever, een Golden Retriever, een Duitse Staande Langhaar, een Nova Scotia Duck Tolling Retriever en Mack de Labrador. Na een goede kop koffie en een inleidend verhaal van de jager kon ik aangeven dat Mack nog een hele onervaren, jonge en passievolle hond is en dat ik het prima zou vinden als hij niet tot nauwelijks apporteert vandaag. En zeker niet op haas. Gelukkig was er een hele open sfeer tussen de jagers en voorjagers en vond iedereen het fijn om dit van te voren even te bespreken. We hadden genoeg ervaren honden, dus op linie konden we Mack tussen de ervaren honden zetten. Hoewel we met 4 reuen en 2 teven waren was het bij de kennismaking meteen duidelijk dat alle honden heel relaxed waren. Op pad!
Waar gaan we heen.. ?
De eerste drift begon. Drie jagers in de greppel/sloot aan het einde van de akkers en drie die meeliepen op linie. Wat een transformatie in Mack. Alsof hij ineens deed wat hij altijd al wilde doen, hij heeft echt keurig naast gevolgd en lette goed op wat er gebeurde in het veld. Drie hazen werden geschoten, waarvan één ziek. De Toller had hem mooi te pakken en bracht hem keurig naar de baas. Mack bleef rustig en snapte het spelletje. Naast lopen en zitten als er een haas in zicht was. Aan het eind van de eerste drift bleek dat er nog een eend was geschoten en die moest ergens in het water liggen, maar was waarschijnlijk flink afgedreven omdat hij al in het begin was geschoten. Één van de jagers vroeg een van ervaren honden te water te gaan om de eend binnen te brengen. Dichtbij lag hij niet, want deze kon hem niet vinden. Een stuk verderop ging een andere hond nog te water, maar ook zonder succes. Ik begon te twijfelen, zal ik Mack te water sturen of doe ik wat ik met mijzelf heb afgesproken… Hem deze dag niet te laten apporteren. De andere honden zijn twee hartstikke lieve teefjes, dus Mack zou wel tegelijk mee kunnen zoeken. Ik liet me toch verleiden en stuurde Mack de dikke rietkraag in. De sloot was niet al te breed met aan de andere kant weer een dikke rietkraag. Hij ging als een speer, ik hoorde één van de jagers zeggen dat hij hem vast zou vinden want hij was erg voortvarend bezig. Ineens hoorde ik een jager zeggen ‘de Labrador heeft hem!!’. Wow, wat was ik trots. Mijn jonkie, voortvarend aan het werk, een risico genomen en toch winst. Ik heb hem een meter of 10 met mijn stem begeleid naar een kleine ingang tussen het riet, want door het riet terug was echt geen optie. En daar kwam hij ineens het hoekje om. De eend keurig afgegeven (zonder schudden en laten vallen Aad!). Ik kreeg tranen in mijn ogen. Wat er ook zou gebeuren die dag, de glimlach van oor tot oor zou niet meer verdwijnen.
De tweede drift schoot er een haas vlak voor ons weg en Mack trok mij twee meter naar voren. Ik moest even mijn best doen met een knakworstje om hem weer rustig te krijgen, maar hij herstelde gelukkig heel snel. Er werd 1 haas geschoten die weer keurig werd binnengebracht door de Toller.
Het tableau van de dag.
Tijdens de lunch werd er een heerlijke spruitjes stamppot met speklapje geserveerd en konden we even opladen. Lopen door de omgeploegde akkers en suikerbieten velden is toch zwaarder dan verwacht. De laatste drift zou op een andere akker zijn. Helaas hebben we daar helemaal geen wild meer gezien en bovendien merkte ik ook dat Mack een beetje moe werd. Mack heeft de dag afgesloten met hard rennen, spelen met mij en apporteren van de bal. Even de energie eruit. En wij hebben de dag afgesloten met een goede borrel en lekkere hapjes. De hazen werden verdeeld en de eend mocht ik meenemen. Die is inmiddels geplukt en de organen zijn naar Mack gegaan en de rest komt vanavond op tafel
Al met al een dag om nooit meer te vergeten. Hier doe je het uiteindelijk allemaal voor!
Follow