( geschreven door Wessel )
Een tijdje geleden ben ik door de trainers van Jachthonden Delfland uitgekozen om een dag mee te gaan op jacht. Na tal van leuke trainingen, workingtest en diplomadagen mogen we nu dan gewoon een keer mee op jacht. Buiten dat het alleen al een hele eer is om te horen te krijgen dat ze jouw hond klaar vinden om mee te gaan, is dit een ervaring die toch wel heel hoog op mijn verlanglijstje staat.
Na gisteren grondig (wel meer dan eens) gecontroleerd te hebben of alles wel in mijn auto ligt, konden we vandaag dan toch echt vertrekken richting de Flevopolder. Zodra ik in het weekend op dit soorten tijden m’n bed uit ga dan weet Bodi haarfijn dat er iets gaande is en verliest mij dan ook niet meer uit het oog. Ook vandaag was dit het geval, zelfs de kat van de buren mocht vandaag gewoon in onze tuin blijven zitten. Nog een voordeel van deze tijden is dat het lekker rustig is op de weg en we waren dan ook snel op de plek waar het ging gebeuren. Hier werden we vriendelijk onthaald met een heerlijk worstenbroodje.
Na kennismaking, koffie en nog een extra worstenbroodje gingen we dan op pad. Het was een leuk gezelschap met een mooie mix aan honden. Bestaand uit twee labjes waarvan een wel bekend is binnen jachthonden Delfland, Mack wordt namelijk voorgejaagd door Tosca die inmiddels een vaste waarde is geworden binnen deze jachtcombinatie. Daarnaast nog een langhaar, een toller en uiteraard Bodi.
De eerste stop was vlakbij een sloot waar een aantal eenden waren gespot. Verspreid op linie werd er richting de sloot gelopen, de honden net iets achter de geweren. Langzaam bouwt de spanning nu toch wel op, hoeveel eenden zullen er zitten? zit het eerste warme apport voor Bodi bij? In enkele seconden vliegen de eenden op en wordt er een keurig geraakt. Die dan weer net zo netjes wordt binnengehaald door Mack. Ik vraag me nog steeds af voor wie dit nou spannender was, voor mij of Bodi!?
De rest van de dag zullen we kijken of er nog wat hazen binnengehaald kunnen worden, het uitlopen van velden is voor Bodi toch wel een nieuw ervaring en je merkt dan ook snel dat zijn concentratie wat afdwaalt waardoor het volgen dan af en toe wat bijgestuurd dient te worden. Gelukkig zorgen de bieten voor een compleet nieuwe ervaring waar Bodi toch wel zoekende was naar de handigste manier om er doorheen te lopen, aangezien springen op den duur toch wel een erg vermoeiende manier blijkt te zijn.
Nadat we even konden oefenen met het op linie lopen kwam al snel de eerste haas voorbij, deze schoot helaas achter de drijvers langs en wist te ontkomen aan de geweren. Het blijft een mooi gezicht om een haas op volle snelheid door de polder zien gaan. Dit vond Bodi kennelijk ook, hij was keurig op commando gaan zitten, echter waren zijn voorpoten al een tijdje niet meer op de grond. Niet alleen als stokstaartje maar ook in opperste concentratie met een rust die ik nog niet vaak bij hem gezien heb werd de haas nagekeken. Als vervolgens na rustig de haas te hebben gevolgd mijn druktemaker ook nog eens keurig netjes verder gaat met volgen komt er toch al snel een hele brede glimlach op mijn gezicht. Als het menens is dan kan die het wel!
Niet veel later komen we als drijver aan het einde van het veld bij de geweren uit, er gaat toch nog een haas op en het geweer recht voor mij weet de haas te raken, deze springt nog een aantal meter door en komt tot stilstand. Ik zet Bodi in die keurig de plaats gemarkeerd heeft waar het schot gevallen is. Al snel zie ik hem tekenen, helaas loopt hij het spoor uit dat de haas voor het schot gelopen heeft. Aangezien het voor mij nog te moeilijk is om Bodi van een sleep af te halen heb ik besloten om zelf naar voren te lopen om de haas te verzekeren. Deze bleek gelukkig kickdood en zodoende was de eerste haas van de dag een feit.
De rest van de driften hebben we nog wel wat hazen gezien, er werd er zelfs nog een geschoten aan de andere kant van de linie wat het tableau compleet maakt met een eend en twee hazen. Bij de laatste drift waren er helaas geen hazen meer te zien en waren we inmiddels weer terug bij de keet, waar het tableau opgemaakt kon worden. Het resultaat werd verdeeld onder de geweren en nu rest ons alleen nog af te sluiten met een hapje en een drankje.
Tijdens het schrijven van dit verslagje zit ik nog steeds na te genieten en bedenk ik mij wat een geluk ik en Bodi hebben gehad met deze ervaring. De jagers en voorjagers zorgen voor een hele ontspannen sfeer die voor een onervaren voorjager samen met zijn hond ideaal is om zo kennis te maken met de jacht. Graag wil ik ze dan ook hartelijk bedanken voor deze dag.
Tevens wil ik via deze weg het team (trainers en helpers) van Jachthonden Delfland bedanken voor het vertrouwen en het mogelijk maken van deze dag.
Ik geniet nog even na van deze dag, de eerdergenoemde glimlach zal dan ook nog wel even aanhouden!
Groet
Wessel